Ateizm-pogląd odrzucający wiarę w Boga, nieuznający istanienia sił nadprzyrodzonych zasada trójpodziału władzy-stworzona przez Monteskiusza teoria polityczna głosząca konieczność podziału władz na DEIZM - łać.- deismus- kierunek filozoficzno-teologiczny. (także stanowisko światopoglądowe) powstały w okresie oświecenia, uznający Boga za stwórcę i prawodawcę, ale odrzucający wiarę w bezpośrednie kierownictwo światem przez Boga, wiarę w cuda i objawienie. DESYGNAT- łać.- desigratus- oznaczony. W naszym internetowym słowniku szaradzisty dla wyrażenia pogląd odrzucający normy etyczne i moralne znajduje się tylko 1 odpowiedź do krzyżówek. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne znaczenia dla hasła „ pogląd odrzucający normy etyczne i moralne ” lub potrafisz określić ich inny Stanisław Lem Fantastyka i futurologia Tom 1 Przedmowa Jeśli napisanie monografii wyczerpującej jakąś sferę prac ludzkich nie jest niemożliwością dziś jeszcze, to się nią dla jednostki stać musi — w czasie nie nazbyt odległym. Oto futurologiczna przepowiednia, od której można zacząć wprowadzenie. Tłumaczenia w kontekście hasła "odrzucający Boga ludzie mówią o prawie" z polskiego na niemiecki od Reverso Context: Świeccy, odrzucający Boga ludzie mówią o prawie kobiet do wyboru. Żywe Trupy - komiksy. Bridgertonowie. Pokaż więcej. Książka Jak Zachód utracił Boga autorstwa Eberstadt Mary, dostępna w Sklepie EMPIK.COM w cenie . Przeczytaj recenzję Jak Zachód utracił Boga. Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze! . Nie chciałbym urazić pani uczuć religijnych – powiedział pisarz K., nachyliwszy się ku Pani E. – ale... 1. Czym są uczucia religijne? 2. Obraza uczuć religijnych osoby niewierzącej 3. Obraza uczuć religijnych osoby wierzącej 4. Jak można obrazić uczucia religijne? 5. Obraza uczuć religijnych vs nauka i sztuka 6. Obraza uczuć religijnych - tylko publicznie 7. Obraza uczuć religijnych w zamkniętej grupie 8. Obraza uczuć religijnych a wolność słowa 9. Kto może obrazić uczucia religijne? To niemożliwe! – przerwała mu Pani E. i utkwiła spojrzenie w Antonim, który siedział bez ruchu, z opuszczonymi oczyma. – Moja wiara jest mocna, Bóg to wie! Moja wiara jest mocna, więc nie sposób ani jej, ani mnie urazić, gdy zaś mowa o uczuciach religijnych, to pozostawmy je osobom hormonalnie zakłopotanym. Uczucia są sferą doznań niestałych, często mrocznych i przewrotnych!Michał Komar - WtajemniczeniaW polskim ustawodawstwie funkcjonuje pojęcie obrazy uczuć religijnych. Przez wzgląd na swój charakter, jak również problemy interpretacyjne polskiego sądownictwa stanowi ono temat emocjonujących dyskusji. Jak można dokonać kwalifikacji, czy w danej wypowiedzi lub konkretnym działaniu doszło do obrazy uczuć religijnych?Odpowiedzi będzie wiele, ponieważ nawet sędzia posiada własne poglądy i wrażliwość - wszak jest tylko człowiekiem. Temat jest o tyle ciekawy, że chociaż państwo jest neutralne światopoglądowo, to jego przedstawiciele już niekoniecznie. Zdarza się przecież, że sędzia badający konkretną sprawę jest wyznania, które zostało obrażone. Może być i tak, że wyrok wygłasza człowiek, który przejawia niechęć do danego środowiska religijnego. Wszystko to ma wpływ na efekt końcowy, a dokładniej - na wyrok skazujący lub są uczucia religijne?Przedmiot czci obejmuje wszystko, do czego odnosi się cześć religijna w ramach danego wyznania, czemu cześć i kult są w ramach danej religii oddawane, a więc także do samego Boga oraz postaci stanowiących „podmioty” ZollZdaniem Sądu Najwyższego Rzeczpospolitej Polskiej uczuciami religijnymi nazywamy stany psychiczne, których istotę stanowi wewnętrzne ustosunkowanie się do przeszłych, teraźniejszych i przyszłych zdarzeń. Chodzi oczywiście o te zdarzenia, które w jakiś sposób bezpośrednio i pośrednio wiążą się z religią, lub formą jej jest to pojęcie dość szerokie. Samo określenie "ustosunkowania się" może przecież znaczyć zarówno zainteresowanie, jak też obojętność, a nawet wrogość. Problematyczne jest również określenie uczuć religijnych jedynie jako "zdarzenia". Może to powodować sytuacje, w których ochrona kultu będzie dotyczyła jedynie pewnych działań. W każdej religii istniej jednak nie tylko zdarzenia, ale również ich sprawcy - wyznawcy, prorocy, bóstwa, itp. Oczywiście, stosując logikę prawniczą, należy kierować się w stronę rozszerzającą i zaliczyć wspomniane postać do grona podmiotów podlegających to nauki o naturze umysłuCelem praktyki buddyjskiej jest osiągnięcie całkowitego urzeczywistnienia potencjału umysłu i doświadczenie trwałego szczęścia – może je urzeczywistnić, dlatego buddyzm nazywany jest religią doświadczenia. W buddyzmie istnieje wiele tradycji, szkół i stylów praktyki.(źródło - który wierzy w konkretne zdarzenie religijne z natury obdarza szacunkiem i wiarą osoby w nim uczestniczące. Dzieje się tak, ponieważ samo zdarzenie nie mogłoby zaistnieć bez konkretnego bohatera. W wielu religiach powstanie życia kojarzy się z działaniem istoty wyższej. Przykładowo: w religiach monoteistycznych już samo negowanie Boga jako podmiotu biorącego udział przy zdarzeniu stworzenia świata jako przedmiotu jest więc wierzący w konkretną formę powstania, celu i sensu życia może poczuć się urażony sytuacją, w której ktoś inny kierując się celem typowo prześmiewczym i obraźliwym dokonuje charakterystyki bóstwa, które w jego oczach jest największą świętością. Analizując powyższe, należy stwierdzić, że w celu uniknięcia problemów związanych z obrażaniem uczuć religijnych Sąd Najwyższy powinien ponownie pochylić się nad tym uczuć religijnych osoby niewierzącejKto obraża uczucia religijne innych osób, znieważając publicznie przedmiot czci religijnej lub miejsce przeznaczone do publicznego wykonywania obrzędów religijnych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 196 - ustawa Kodeks karnyPodczas analizy powyższego przepisu wiele osób zastanawia się, czy nie nosi on znamion dyskryminujących osoby niewierzące. Człowiek posiadający poglądy ateistyczne również ma bowiem możliwość doznawania uczuć (zarówno pozytywnych, jak i negatywnych) związanych z celem, sensem i historią powstania wszechświata, jak również samej istoty ludzkiej. Z drugiej jednak strony cechy światopoglądowe niezwiązane z religią są chronione przez wiele innych przepisów zawartych w polskim - brak wiary w istnienie jednego bądź wielu przeczący istnieniu sił nadprzyrodzonych i odrzucający wiarę w on także uznawać religię za nienaukową i sprzeczną z nauką, sprzeczną z rozumem lub niepotrzebną.(źródło - podkreśla, że prawo chroni dobra osobiste. Człowiek atakowany ze względu na swój światopogląd ma prawo szukać pomocy z zapewnieniem, że ją otrzyma. A. Wolter określił, że dobrem osobistym są prawa służące do ochrony dóbr osobistych, niemajątkowe, tak silnie związane z podmiotem, któremu przysługują, że razem z nim powstają i wygasają, oraz nie mogą przechodzić na inne osoby, są one prawami bezwzględnymi, których przedmiotem są dobra niematerialne i których ochrona jest wszechstronna, bo obejmująca zarówno realizację roszczeń niemajątkowych, majątkowych, jak i pośrednich. Z tego powodu, człowiek posiadający swój światopogląd ma prawo go chronić, a państwo ma mu to prawo osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych 23 - ustawa Kodeks cywilnyW razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. (...)art. 448 - ustawa Kodeks cywilnyObraza uczuć religijnych osoby wierzącejW przypadku uczuć religijnych związanych stricte z istotą wyższą dochodzi jednak kolejny aspekt. Osoba wierząca podporządkowuje całe swoje życie, jego styl, charakter i zachowanie w sposób, który odpowiada preferowanemu przez nią wyznaniu. Należy zauważyć, że osoba wierząca dąży swoim zachowaniem do samorealizacji i osiągnięcia religijnej pełni (np. poprzez życie wieczne w Niebie, osiągnięcie Nirvany). W momencie, gdy dochodzi do psychicznego lub nawet fizycznego ataku z powodu wiary, uderza się nie tylko w uczucie, ale także w celowość istnienia i funkcjonowania konkretnej 196 kodeksu karnego powstał celem ochrony wolności przekonań związanych ze sprawami wiary. Stanowi on wyraz tolerancji światopoglądowej państwa, które chce zachować neutralność w sprawach uznaje istnienie jednego Boga w 3 Osobach, czyli w Trójcy Świętej (Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty).Bóg w osobie Syna Bożego wcielił się w indywidualną naturę ludzką oraz dokonał dzieła zbawienia odwołuje się do objawienia otrzymanego od Boga w Jezusie Chrystusie, które przekazuje tradycja chrześcijańska, zwłaszcza Nowy Testament.(źródło - encyklopedia PWN)Jak można obrazić uczucia religijne?Obraza uczuć religijnych polega na publicznym znieważeniu przedmiotu czci religijnej lub miejsca przeznaczonego do publicznego wykonywania obrzędów religijnych. Sprawca musi działać w sposób zmierzający do wywołania u pokrzywdzonego odczucia obrazy jego uczuć związanych z religią. Poczucie to musi być ściśle związane z treścią lub przedmiotem danego wyznania objętego szczególnym znaczeniem (przedmiot kultu obdarzony najwyższym szacunkiem). W przypadku zniewagi na tle światopoglądowym niezwiązanym z religią pokrzywdzony może domagać się ukarania sprawcy na podstawie innego artykułu kodeksu – religia monoteistyczna, druga na świecie pod względem liczby wyznawców po księgą islamu jest Koran, a zawarte w nim objawienie ma stanowić ostateczne i niezmienne przesłanie Allaha do religii jest Mahomet, który ogłosił się w Mekce wysłannikiem Boga i jego Prorokiem.(źródło - uczuć religijnych vs nauka i sztukaZdaniem Sądu Najwyższego samo zastosowanie formy artystycznej nie powoduje wyłączenia odpowiedzialności karnej. W przypadku dążenia do osiągnięcia celu naukowego mającego znieważający charakter jest tak samo. Nawet powołując się na powyższe działania, można dopuścić się przestępstwa obrazy uczuć religijnych. To samo dotyczy publicznej zniewagi przedmiotu czci uczuć religijnych - tylko publicznieW tym samym postanowieniu Sąd Najwyższy podkreślił, że znieważenie przedmiotu czci religijnej uznaje się za obrazę uczuć religijnych jedynie w przypadku jego publicznego uzewnętrznienia. Sąd Najwyższy podkreślił, że publiczny charakter przestępstwa obrazy uczuć religijnych sprowadza się do tego, że znieważenie przedmiotu czci religijnej może zostać dostrzeżone przez większą lub bliżej nieokreśloną liczbę publiczności nie jest spełnione, jeśli zachowanie polegające na znieważeniu zostało zarejestrowane i przekazane następnie za pośrednictwem prasy drukowanej bądź przekazu, internetowego szerszej grupie osób. SN wskazał również, że wspomniana wyżej osoba, publikująca zarejestrowane nagranie, może spełniać znamiona przestępstwa zawartego w artykule 196 kodeksu ma w życiu jeden główny cel. Jego dążeniem jest osiągnięcie możliwie największego szczęścia możliwe jest na trzy sposoby. Dbanie o przyjemności i zaspokajanie zmysłów. Czynienie dobra, czyli gromadzenie do zdobywania tego, co pożyteczne, jak bogactwo czy jest dla Hindusa sprawą indywidualną, a wspólnych zgromadzeń nie praktykuje może samodzielnie czcić swoich bogów, poprzez modlitwę, śpiewy czy recytację świętych formuł(źródło - uczuć religijnych w zamkniętej grupieZdaniem najwyższej instancji nie spełnia również znamion przestępstwa obrazy uczuć religijnych zachowanie adresowane do osoby lub większej grupy, jeżeli zainteresowani wyrażają zgodę na kontakt z tymi treściami. Nie ma w tym wypadku znaczenia, czy dana osoba może poczuć się urażona. Miała ona bowiem możliwość zapoznania się z historią artysty, naukowca czy też innej osoby, której poglądy są powszechnie znane. Przykładem może być koncert artysty w zamkniętym uczuć religijnych a wolność słowaPrzez wzgląd na zbliżenie tematyczne pojawiają się trudności w rozdzieleniu zachowań, które obrażają uczucia religijne od tych dających prawo do wolności słowa. Warto podkreślić, że krytyka sama w sobie nie stanowi obrazy uczuć ma prawo do swobodnej wypowiedzi na temat danego wyznania i ich przedstawicieli. Dotyczy to również negatywnej opinii w stosunku do podmiotu i przedmiotu kultu religijnego. Ważne jest, by forma i treść zachowania nie zawierała w sobie elementów o charakterze poniżającym, lekceważącym czy obelżywym. O obrazie uczuć religijnych można mówić, gdy dojdzie do spełnienia zarówno przesłanki subiektywnej, jak i obiektywnej związanej z uczuciami osoby jest jedną z najstarszych i zarazem ciągle żywych religii się na monoteizmie etycznym, czyli wierze w jednego, jedynego Boga, Stwórcę i Pana On od ludzi moralnego wyznaje wiarę w posłannictwo Żydów z racji przymierza, które Bóg zawarł z nimi, jako narodem przez Siebie wybranym.(źródło - może obrazić uczucia religijne?Obraza uczuć religijnych jest przestępstwem powszechnym. Znaczy to tyle, że każdy może dopuścić się tego przestępstwa. Każdy może też poczuć się obrażony. Przestępstwo to może być popełnione zarówno umyślnie, jak i w zamiarze ewentualnym. Prawo polskie dopuszcza również możliwość zbiegu kumulatywnego obrazy uczuć religijnych z dwoma innymi przestępstwami wskazanymi w kodeksie ogranicza człowieka w przysługujących mu prawach ze względu na jego przynależność wyznaniową albo bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 194 - ustawa Kodeks karnyKto złośliwie przeszkadza publicznemu wykonywaniu aktu religijnego kościoła lub innego związku wyznaniowego o uregulowanej sytuacji prawnej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 (...) Tej samej karze podlega, kto złośliwie przeszkadza pogrzebowi, uroczystościom lub obrzędom 195 - ustawa Kodeks karny Wyjaśnij pojęcia ateizm i deizm oraz omów stosunek człowieka oświecenia do Boga i wiary. W oświeceniu w obszarze moralności i stosunków społecznych przyjęto wyższość prawa naturalnego, opartego na rozumie, nad normami prawnymi wywodzonymi z religii lub tradycji. Racjonalizm to podstawowy prąd umysłowy epoki oświecenia. Przeświadczenie, że najważniejszym narzędziem poznania jest rozum doprowadziło do krytyki religii, odrzucenie wiary w cuda i zjawiska nadprzyrodzone, a także zakwestionowanie autorytety Kościoła i jego instytucji. Konsekwencją zdominowania filozofii przez racjonalizm, chociaż sam Kartezjusz nie odrzucał wiary w Boga, przeciwnie udowadniał jego istnienie, była krytyka wierzeń religijnych, a w skrajnych wypadkach odrzucenie religii. Znalazło to odzwierciedlenie w dówch głównych poglądach epoki : ateizmie i deizmie. Atezim to pogląd odrzucający istnienie Boga w ogóle. W języku greckim a oznacza przeczenie, a słowo theos oznacza bóg, ateizm należy rozumieć jako zaprzeczenie, odrzucenie Boga. Deizm uznawał Boga jedynie jak oczystą ideę, która jest stwórcą machanizmu świata, ale nie ingeruje w dzieje ludzkości, odległym i niepoznawalnym. W języku łacińskim słowo deus oznacza bóg. Deiści odrzucali objawienie, więc doktrynę Kościoła i sam Kościół jako instytucję. Deistami byli najważniejsi filozofowie i myśliciele francuscy : Wolter i Diderot. Zadanie ZiomekGmailPLWyjaśnij pojęcia! Na dzisiaj proszę. a) ateizm b) deizm c) fizjokratyzm d) fizjokratyzm e) absolutyzm oświecony f) absolutyzm oswiecony d) to miało byc encyklopedyści !f) to ma byc prawa naturalneSorka! :) Ostatnia data uzupełnienia pytania: o 19:02 stokrotkaaa100 a) ateizm - pogląd odrzucający wiarę w Boga jako sprzeczną z rozumem i nienaukową, tłumaczy zjawiska świata bez odwoływania się do przyczyn nadnaturalnychb) deizm - pogląd filozoficzny uznający istnienie Boga jako stwórcy świata materialnego, lecz odrzucający przekonania religijne, w myśl których Bóg ma moc ingerowania w życie człowieka i kierowania światem materialnymc) fizjokratyzm - pierwszy teoretyczny system poglądów ekonomicznych, którego twórcą był Myśl przewodnia fizjokratyzmu sprowadza się do uznania zgodności porządku gospodarczego z porządkiem naturalnym, wynikającym z praw absolutyzm oświecony - forma rządów i ustroju państwa w wielu państwach Europy XVIII wieku. Oznaczał on pełną władzę skupioną w rękach monarchy, czerpał z filozoficznego dorobku oświecenia i myśli dotyczącej organizacji władzy i stosunków pomiędzy władzą a społeczeństwem o 16:39 Einstein, Freud, Nietzche, Ghandi, Lewis – każda z tych postaci nie tylko miała własne, konkretne i przemyślane przekonania na temat sensu istnienia świata, obecności Boga czy roli człowieka, ale również poświęciła życie na zgłębianie oraz propagowanie swoich teorii i odniosła ogromny sukces w tej dziedzinie. Studia to zwykle czas ostatecznego oderwania się od domu rodzinnego i początek budowania życia na własnych fundamentach i według własnych schematów. Gdy rodzice nie stanowią już takiego autorytetu jak wtedy, gdy byliśmy dziećmi, a każdego dnia z różnych stron napływają nowe informacje, warto skonfrontować się z nimi i świadomie wybrać, w co chcemy wierzyć i jakimi wartościami pragniemy kierować się w życiu. Poniżej w kolejności alfabetycznej znajduje się krótka charakterystyka dziesięciu najpopularniejszych światopoglądów, odpowiadających na takie pytania jak: Czy Bóg istnieje? Jaki jest cel istnienia świata? Jaki sens ma życie człowieka? Agnostycyzm Zakłada, że możliwości ludzkiego poznania są ograniczone, a człowiek nigdy nie będzie w stanie posiąść obiektywnej, prawdziwej wiedzy na temat rzeczywistości. Z tego względu agnostycy uważają, że nie da się poznać istnienia Boga ani odpowiedzieć na pytania o sens i cel istnienia świata. Agnostyk dosłownie znaczy bez wiedzy (a – bez; gnōsis – wiedzy). Ateizm Pogląd zaprzeczający istnieniu jakiegokolwiek Boga, istot niefizycznych i sił nadprzyrodzonych. Pochodzi od słów a – bez, theos – Bóg. Choć ateiści zgadzają się w tym aspekcie, w pozostałych kwestiach dotyczących świata i człowieka mogą mieć różne poglądy, dlatego są wśród nich przedstawiciele humanizmu, relatywizmu czy naturalizmu. Deizm Deiści na podstawie racjonalnego porządku świata i praw fizycznych wnioskują, że istnieje jeden bezosobowy Bóg, który stworzył świat i rządzące w nim prawa, lecz nie sprawuje nad nim żadnej kontroli. Uważają też, że Boga nie da się poznać w żaden sposób. Podobnie jak ateiści, różnią się między sobą w poglądach na pozostałe kwestie filozoficzne i mogą być przedstawicielami także takich poglądów jak egzystencjalizm, humanizm czy relatywizm. Ponieważ deizm zwraca uwagę na racjonalne podejście do świata, był jednym z podstawowych nurtów epoki oświecenia. Egzystencjalizm Zakłada, że najważniejszym atrybutem człowieczeństwa jest wolność. Człowiek jako jedyna wolna istota ma wpływ na swoje życie i może samodzielnie decydować o tym, kim jest. Ponosi też całą odpowiedzialność za podejmowane wybory. Może również niezależnie ustalić cel swojego życia, którym często staje się korzystanie z wolności i doświadczanie świata. Ponieważ egzystencjaliści uznają, że życie obiektywnie nie ma sensu, często towarzyszy im poczucie pustki, beznadziei i osamotnienia. Humanizm Filozofia humanistyczna podkreśla szczególną wartość człowieka jako istoty najwyższej i miary wszystkich rzeczy. To człowiek jest w centrum świata. Humaniści koncentrują się na naturze człowieka, jego problemach, potrzebach, szczęściu i wszechstronnym rozwoju psychicznym i fizycznym. Humaniści odrzucający istnienie Boga nazywani są świeckimi humanistami. Panteizm W tym światopoglądzie Bóg jest równoznaczny z wszechświatem, a jego cząstki są obecne we wszystkich bytach materialnych i niematerialnych. Wszystko, co istnieje (włącznie z ludźmi) jest częścią jednego absolutu, a więc w pewnym stopniu wszystko to Bóg. Panteiści sądzą, że Bóg poza światem nie istnieje, ale jest jego siłą napędzającą. Wierzą w reinkarnację, czyli pośmiertne wcielanie się duszy w inny, nowy byt fizyczny. Nihilizm Nihiliści zaprzeczają wszystkiemu – istnieniu Boga, moralności, filozofii, wiedzy, wartości oraz możliwości poznania. Uważają, że świat niematerialny nie istnieje, a życie nie ma sensu, i celu zarówno obiektywnie jak i subiektywnie. Nihilizm często powstaje na gruncie rozczarowania nauką, historią czy filozofią. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa nihil – nic. Relatywizm Zakłada nieistnienie prawdy absolutnej. Prawdziwość wypowiadanych założeń można odnosić jedynie do systemu, w którym są one wypowiadane. Zatem prawda, a także moralność czy dobroć mają charakter względny, zależny od czynników zewnętrznych, takich jak: kultura, język, historia czy sytuacja społeczno-polityczna. W relatywizmie wszystkie religie są tak samo prawdziwe i tak samo ważne do wyrażania wiary w Boga. Naturalizm Zaprzecza istnieniu Boga, a za jedyne istniejące byty uważa energię i materię. Według tego kierunku filozoficznego wszystkie zachodzące w świecie zjawiska są zdeterminowane przez prawa natury. Wszechświat jest więc ślepym mechanizmem, a ludzie wysoko rozwiniętymi organizmami biologicznymi, których wartość bierze się z wyższości nad innymi stworzeniami. Teizm Teiści wierzą w jednego, osobowego lub bezosobowego Boga istniejącego ponad światem. Uznają, że Bóg zaprojektował świat, kontroluje go i czuwa nad jego losami. W tym poglądzie to właśnie Bóg nadaje znaczenie wszelkiemu stworzeniu, także człowiekowi, oraz jest miarą wszystkich wartości, takich jak: dobro, prawda czy moralność. Największe religie teistyczne to chrześcijaństwo, islam i judaizm. Jeśli masz pytania lub chcesz dowiedzieć się więcej na temat teizmu, zajrzyj: Jak można sprawdzić swój światopogląd? Swoją filozofię życiową można odkryć dzięki odpowiedziom na określone pytania. Ruch Akademicki Pod Prąd przeprowadza na uczelniach test światopoglądowy. Jest on przygotowany w formie diagramu wyboru. Przechodząc przez określoną ścieżkę odpowiedzi można odkryć swoje przekonania. Jest to ciekawy sposób na sprawdzenie zarówno swoich poglądów, jak również na poznanie samego siebie. Więcej info na stronie rapp: Magdalena Chrzanowiecka Lista słów najlepiej pasujących do określenia "pogląd odrzucający wiarę w Boga":ATEIZMATEISTAHERETYKDOGMATRELIGIAKREACJONIZMAMORALIZMIRRACJONALIZMFANATYZMHIOBPOGANINMISJASIOSTRAMESJANIZMGNOZAAGNOSTYKTEIZMSCEPTYCYZMTEOCENTRYZMWIERZENIE

pogląd odrzucający wiarę w boga