Jeśli chodzi o Ivomec to moim zdaniem nie jest on najlepszym lekiem w przypadku leczenia nużycy. Polecam preparat Advocate ( dostępny u lekarzy weterynarii)- jest to preparat w postaci kropelki podawanej na skórę karku,w zależności od wagi psa. Preparat podaje się jednorazowo w odstępach miesięcznych 3-4 krotnie. Ciekawy!Nużyca u psów - objawy i leczenie choroby. W ostrej fazie choroby pies musi być monitorowany pod kątem rozwoju zapalenia płuc i odwodnienia z powodu biegunki. Konieczna jest również kontrola ośrodkowego układu nerwowego, ponieważ mogą wystąpić drgawki i inne zaburzenia nerwowe. Choroba Cushinga u psa w niektórych przypadkach prowadzi nawet do śmierci. Jak rozpoznać jej objawy? Choroba Cushinga u psa - objawy. Najczęstszą przyczyną choroby Cushinga u psów jest guz przysadki mózgowej. Jest on odpowiedzialny aż do 90% wszystkich przypadków. Guz może mieć przebieg łagodny lub okazać się złośliwy. Nużyca, zwana też demodekozą, jest dość powszechną chorobą pasożytniczą skóry psów o zróżnicowanym obrazie klinicznym. Nie zawsze łatwo ją rozpoznać, a jej wyleczenie często nastręcza wiele trudności. W artykule przedstawiono możliwe postacie kliniczne nużycy u psów oraz omówiono jej diagnostykę i dostępne możliwości Przyczyny stresu u psów i kotów. Najczęstszym czynnikiem stresogennym, w przypadku zwierząt domowych, jest nagła zmiana w ich najbliższym otoczeniu. Jest to dosyć obszerne pojęcie, a wlicza się w to m.in.: nieobecność opiekuna lub jego całkowita zamiana. pojawienie się nowego członka rodziny lub nowego zwierzęcia. Objawy robaczycy jelitowej zależą nie tylko od stopnia uszkodzenia, ale także od wieku psa. Najgorzej zarażone robakami jelitowymi są szczenięta. Praktycznie całkowicie odmówić jedzenia , i zaczną pozostawać w tyle pod względem wzrostu i rozwoju. . Co za dużo, to niezdrowo – w przypadku nużycy powiedzenie to sprawdza się w stu procentach. Chorobę wywołuje roztocze o nazwie nużeniec psi, głównie z gatunku Demodex canis. Jest to pajęczak o podłużnym kształcie i mikroskopijnych rozmiarach (0,3 mm długości i 0,04 mm szerokości). Bytuje w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych większości psów jako jeden z elementów naturalnej fauny kolonizującej skórę zwierząt. Odżywia się łojem oraz zawartością komórek nabłonkowych. Nużeńcami nie można się zarazić. Przekazywane są szczeniętom przez matki w pierwszych dniach życia i od tej pory żyją na ich skórze, nie czyniąc gospodarzom żadnej krzywdy. Przyjmuje się, że to dzięki sprawnemu funkcjonowaniu układu odpornościowego psów liczba pasożytów utrzymuje się na stałym, bezpiecznym dla zwierzęcia poziomie. W czym więc problem? W tym, że niekiedy sytuacja wymyka się spod kontroli i pasożyty skóry u psa namnażają się. Wówczas ich populacja osiąga patologiczne rozmiary, wywołując stan zapalny i chorobę. Nużyca u psa – rodzaje i etymologia Lekarze weterynarii mówią o dwóch rodzajach choroby, rozróżnianych w zależności od wieku zwierzęcia. Nużyca u psa może przyjmować formy: młodzieńczą – zazwyczaj występuje u szczeniąt w wieku od 3 do 18 miesięcy. Przyczyna jej rozwoju jest nieznana, choć naukowcy nie wykluczają, że winę ponosi niedojrzały jeszcze układ odpornościowy;dorosłych psów – najczęściej występuje u zwierząt powyżej 4 roku życia i przebiega ciężej niż u szczeniąt. Bodźcem do jej rozwoju jest zazwyczaj inna choroba ogólnoustrojowa, która upośledza działanie układu immunologicznego, np. nowotwór lub schorzenie o podłożu hormonalnym. Czynnikiem odpowiedzialnym za to, że nużeniec u psa zaczyna gwałtownie się namnażać, jest najczęściej spadek odporności. To może przydarzyć się każdemu psu, na przykład po zabiegu albo zatruciu. Ponadto niektóre rasy mają genetyczną skłonność do rozwoju nużycy. Szczególnie predysponowane do niej są dobermany, shar pei, owczarki niemieckie, bulteriery, boksery, dogi, dalmatyńczyki, buldogi angielskie, bernardyny, west highland white terriery oraz american staffordshire terriery. Nużyca u psa – objawy Nużyca u psa – zdjęcia dobrze to unaoczniają – występuje też w dwóch postaciach: miejscowej (ogniskowej) – objawia się jako kilka (mniej niż pięć) zmian skórnych, wyraźnie odseparowanych od pozostałej powierzchni skóry. Najczęściej obserwuje się rumień, znaczny ubytek sierści w tych miejscach oraz łuszczenie skóry. Zmiany te nie swędzą ani nie bolą i często goją się samoistnie, w przeciągu maksymalnie dwóch miesięcy. Zdarza się jednak, że przechodzą w znacznie groźniejszą nużycę uogólnioną. Pojawiają się głównie na pysku, zwłaszcza w okolicach oczu, szyi oraz górnej części przednich łap, rzadziej na tułowiu. Miejscowa postać choroby dotyka najczęściej szczeniaki i bardzo młode psy;uogólnionej – dotyczy zarówno psów bardzo młodych, między 3. a 12. miesiącem życia, jak i starszych. Możemy o niej mówić, gdy zmiany skórne obejmują całą powierzchnię ciała zwierzęcia. Pojawiają się wyłysienia, zaczerwienienia skóry i stany zapalne, jak w przypadku miejscowej nużycy u psa; objawy obejmują jednak też grudki na skórze, powiększone węzły chłonne, obrzęki skóry oraz gorączkę. Postać uogólniona nużycy może powstać samoistnie lub rozwinąć się z postaci miejscowej. Istnieje ponadto nużyca palcowa, najczęściej towarzysząca postaci uogólnionej u dużych ras psów. W tym przypadku zmiany skórne zlokalizowane są na palcach lub w przestrzeniach między nimi. Nużyca u psa bywa też dzielona na krostkową i łuszczącą. W pierwszej z tych postaci występują krosty wypełnione ropą lub krwią, w przebiegu drugiej natomiast następuje intensywne łuszczenie skóry. Ze względu na bardziej skomplikowany obraz kliniczny wielu lekarzy weterynarii uważa jednak ten podział za zbyt uproszczony. Nużyca u psa – leczenie Diagnoza nużycy nie należy do trudnych. Najczęściej wykonuje się badania zeskrobiny skóry lub wyrwanego z sierści włosa z mieszkiem włosowym. Mogą one potwierdzić obecność nużeńców psich – zarówno postaci dorosłych, jak i jaj i larw. Zeskrobinę wykonuje się przy pomocy tępego skalpela lub szpatułki nasączonej olejem mineralnym, a następnie ogląda się ją pod mikroskopem. Czasami lekarz może zlecić wykonanie biopsji zmienionej chorobowo skóry. Dalsze postępowanie uzależnione jest od postaci zdiagnozowanej choroby. Miejsca nużyca u psa – terapia Nużyca u psa w łagodnej postaci miejscowej często w ogóle nie jest leczona. Właściciel musi jedynie obserwować zmiany i udać się do weterynarza, jeżeli nie ustąpią samoistnie. Jeśli terapia została jednak podjęta, w zależności od stopnia nasilenia zmian obejmuje stosowanie miejscowych preparatów roztoczobójczych;kąpiele w szamponach zawierających nadtlenek benzoilu;wprowadzenie leków lub szamponów przeciwgrzybiczych w przypadku dodatkowego zakażenia grzybami;podawanie antybiotyków w razie dodatkowego zakażenia bakteryjnego;wdrożenie środków stymulujących pracę układu immunologicznego oraz preparatów witaminowych. Pomimo nieestetycznych zmian, które powoduje nużyca u psa, leczenie nie jest skomplikowane. Dzięki prawidłowej terapii nużyca najczęściej ustępuje po ok. 4-6 tygodniach. Uogólniona nużyca u psa – leczenie Znacznie więcej wysiłku wymaga walka z uogólnioną postacią choroby, która obejmuje stosowanie: amitrazy – jest to substancja chemiczna używana do zwalczania kleszczy, roztoczy oraz wszy, np. występująca w obrożach przeciw kleszczom. Stosowana jest miejscowo pod postacią maści o stężeniu 0,05% substancji czynnej. Może wywoływać poważne skutki uboczne, takie jak wymioty, wzrostu poziomu cukru we krwi, apatia, a nawet zaburzenia rytmu serca;moksydektyny w połączeniu z imidaklopridem – występuje pod postacią preparatu spot-on. Ma znacznie łagodniejsze i rzadziej występujące skutki uboczne, do których należą wymioty, zaczerwienienie skóry i łojotok;oksymu milbemycyny – związek ten tylko w niektórych krajach europejskich zarejestrowany jest właśnie do leczenia nużycy. Podawany jest doustnie;izoksazoliny – stosunkowo nowa grupa leków, niezarejestrowana jeszcze do leczenia nużycy, ale dająca bardzo dobre efekty w badaniach wzajemnej oceny. Podawana w formie tabletki co 1–3 miesiące. Weterynarze często radzą też stosować szampony przeciwbakteryjne, które oczyszczają skórę i meszki włosowe. Bardzo istotnym elementem terapii jest też identyfikacja choroby podstawowej, przez którą pojawiła się nużyca u psa. Leczenie postaci uogólnionej może być długie i skomplikowane, co więcej – ponieważ nużyca ma tendencję do nawracania – terapię należy kontynuować przez półtora miesiąca po teście potwierdzającym wyleczenie. Podsumowanie Szybkie rozpoznanie i prawidłowe leczenie sprawiają, że nużyca u psa może całkowicie zniknąć. Pamiętaj, że każda zmiana skórna u twojego czworonoga powinna być obserwowana, a gdy nie zanika – pokazana lekarzowi weterynarii. W okresach osłabionej odporności warto też wspierać organizm psa probiotykami. Nużyca u psów to choroba skóry o charakterze zapalnym, którą wywołuje nużeniec psi Demodex canis. Nużeniec jest stawonogiem, który pasożytuje w skórze zwierzęcia, a dokładnie w mieszkach włosowych. Osiąga on wielkość ok. 40 na 230 mikrometrów. W niewielkiej ilość nużeniec występuje też w zdrowej skórze, jednak nadmierna ilość tego pasożyta powoduje zachorowanie psa na nużycę. Do zarażenia dochodzi w pierwszych dniach życia szczeniaka podczas karmienia i zabiegów pielęgnacyjnych wykonywanych przez matkę. Inwazja nużeńców może nastąpić w wyniku spadku odporności psa w wyniku choroby lub przyjmowania leków obniżających odporność. Nużyca u psa Nużyca u psów to choroba skóry o charakterze zapalnym, którą wywołuje nużeniec psi Demodex canis. Nużeniec jest stawonogiem, który pasożytuje w skórze zwierzęcia, a dokładnie w mieszkach włosowych. Osiąga on wielkość ok. 40 na 230 mikrometrów. W niewielkiej ilość nużeniec występuje też w zdrowej skórze, jednak nadmierna ilość tego pasożyta powoduje zachorowanie psa na nużycę. Do zarażenia dochodzi w pierwszych dniach życia szczeniaka podczas karmienia i zabiegów pielęgnacyjnych wykonywanych przez matkę. Inwazja nużeńców może nastąpić w wyniku spadku odporności psa w wyniku choroby lub przyjmowania leków obniżających odporność. Występują cztery rodzaje nużycy: ogniskowa, uogólniona Nużyca młodzieńcza, uogólniona Nużyca wieku dorosłego, postać palcowa. Postać ogniskowa Postać ta występuje najczęściej u zwierząt poniżej 1 roku życia. W 90% przypadków choroba ustępuje po 4-8 tygodniach, a u pozostałych 10% przeradza się w postać uogólnioną. Do czynników, które zwiększają ryzyko zachorowania należą: młody wiek (poniżej 1 roku), okres wzrostu, niedożywienie, atak pasożytów jelitowych, ruja, ciąża, stan po zabiegu operacyjnym, stres, obniżona odporność. Choroba może jednak wystąpić także u zwierząt zadbanych i zdrowych. Objawy postaci ogniskowej nużycy: - rumień - utrata włosów - zwiększona pigmentacja - łuszczenie się skóry - krosty, ropnie, przetoki (wywołane przez infekcje bakteryjne spowodowane przez pękające mieszki włosowe) - świąd nie występuje do momentu pojawienia się wtórnych infekcji bakteryjnych - zmiany występują w okolicy pyska, oczu, złączenia warg, głowy, zewnętrznej strony uszu, przednich łap, tułowia Uogólniona nużyca młodzieńcza Postać ta dotyczy psów między 3 a 12 miesiącem życia. Przeważnie zaczyna się jako postać ogniskowa, później rozprzestrzenia się na większe obszary skóry. W połowie przypadków następuje samoistne wyleczenie. Do powstania choroby przyczyniają się: niedożywienie, obniżenie odporności, stres, pasożyty jelitowe. Niektóre rasy są bardziej narażone na wystąpienie tej choroby, należą do nich: amstaff, beagle, boston terrier, bokser, buldog francuski, buldog angielski, collie, dalmatyńczyk, doberman, jamnik, mops, owczarek niemiecki, shar-pei, shetlie. Objawy uogólnionej nużycy młodzieńczej: - różnej wielkości wyłysienia (od miejscowych do rozsianych na całej skórze) - rumień - łuszczenie się skóry - stany zapalne mieszków włosowych - wtórne ropne bakteryjne zakażenia skóry - świąd - powiększone węzły chłonne Uogólniona nużyca osobników dorosłych Postać ta dotyczy zwierząt powyżej 1 roku życia. Może wystąpić u każdego psa (brak szczególnych predyspozycji do zachorowania). Ta postać nużycy może mieć różne przyczyny chorobowe takie jak: obniżenie odporności (w wyniku choroby lub podawania leków), niedoczynność tarczycy, nadczynność nadnerczy, cukrzyca, nowotwory. Objawy są takie same, jak w uogólnionej nużycy młodzieńczej. Postać palcowa Jest to przewlekła dermatoza palców i przestrzeni między palcami. Może, ale nie musi występować razem z uogólnioną postacią nużycy. Dotyczy głównie ras olbrzymich (dogów niemieckich, bernardynów, nowofundlandów). Choroba jest trudna do wyleczenia. Objawy postaci palcowej: - powierzchowne lub głębokie ropne zmiany na skórze - rumień w okolicy palców i okolic między palcami - swędzenie i bolesność tych okolic Diagnozowanie i leczenie Lekarz weterynarii stawia diagnozę na podstawie objawów klinicznych. Pobiera też do badania głęboką zeskrobinę skórną, aby stwierdzić w niej liczną obecność nużeńców. U psów rasy shar-pei warto czasem wykonać biopsję skóry. Należy wiedzieć, że podobne objawy do nużeńca dają też inne choroby, dlatego weterynarz powinien je najpierw wyeliminować, wykonując stosowne badania. Do chorób tych należą grzybice, powierzchowne zmiany ropne, trądzik, Alergia pokarmowa, Atopowe zapalenie skóry (AZS), alergiczne pchle zapalenie skóry (apzs), pęcherzyca, zapalenia skóry i mięśni. Leczenie uzależnione jest od tego, jaka postać nużycy zostanie zdiagnozowana. Postać ogniskowa zazwyczaj ustępuje sama. Pomocne jest stosowanie szamponu z nadtlenkiem benzoilu oraz podanie miejscowo amitrazy. Lekarz weterynarii powie, w jaki sposób należy stosować te środki. W leczeniu postaci uogólnionej również stosuje się szampony z nadtlenkiem benzoilu oraz amitrazę. Dodatkowo podskórnie i doustnie podaje się specjalne leki, które przepisze lekarz. Jeśli wystąpiło ropne bakteryjne zakażenie skóry, konieczne jest włączenie antybiotyku. Podaje się też leki stymulujące odporność. Niewskazane jest podawanie sterydów, gdyż obniżają one odporność zwierzęcia. Ważne jest, aby regularnie kontrolować stan zdrowia psa. Należy co 7-10 dni wykonać badanie zeskrobiny skórnej ze zmienionych chorobowo miejsc. Terapię należy prowadzić tak długo, aż ustąpią objawy oraz dwa razy zostanie potwierdzony brak nużeńców w skórze. Polecane produkty data publikacji artykułu: 2009-07-02 Popularne teraz Komentarze ZadowolonyRodzaje patologii skóry Patologie pasożytniczeDiagnostyka Patologie grzybiczeLeczenie i diagnostyka Patologie bakteryjneObjawy i leczenie Patologie alergiczne Inne choroby skóry u psówObraz kliniczny Leczenie domoweZalecenia dietetyczne Menu dla psów z karmą naturalną Zalecenia zapobiegawcze Film o chorobach skóry u psów Obecnie u psów diagnozuje się coraz więcej chorób skóry. Głównym czynnikiem prowokującym jest degradacja środowiska. Ale niektóre patologie są dziedziczone przez zależności od jej stanu właściciel może określić, czy zwierzę jest zdrowe, czy chore. Negatywny wpływ na skórę mają następujące czynniki:Nierównowaga dieta może powodować choroby patologii skóryWyróżnia się następujące rodzaje chorób skóry:pasożytniczy;grzybicze;bakteryjny; choroba skóry u pasożytniczeAby zabić kleszcza, musisz ściąć sierść u zwierząt diagnozuje się choroby takie jak: nużyca oraz świerzb sarkoptyczny. Te patologie charakteryzują się ciężkim przebiegiem i długotrwałym była kiedyś nazywana „czerwony świerzb". Jego początek jest dość specyficzny. Najpierw na łapach i głowie zwierzęcia pojawiają się małe suche plamy. Bardzo mocno swędzą, a zwierzę szczotkuje je, aż nużycowa jest niebezpieczna ze względu na rozprzestrzenianie się kleszcza przez układ limfatyczny i roztocze osadza się w korzeniach sierści. Aby go zniszczyć, zwierzę jest strzyżone. Zapewnia to dostęp leków do wszystkich warstw skóry. Dzięki odpowiedniej terapii możesz pozbyć się pasożytów w 2-3 wywołujące świerzbowiec wgryzają się w skórę psa, przebijając się w niej przez „tunele”. Ich cykl życia wynosi 20 dni. Bardzo trudno je przypadku świerzbu skórnego pies zaczyna tracić wyjaśnić diagnozę, weterynarz najpierw pobiera skrobanie z dotkniętego obszaru. Najczęściej kleszcz żyje:Obudowa;głowa; objawem świerzbu skórnego jest aktywne wypadanie włosów. Skóra ciemnieje, pojawiają się na niej fałdy łupież. Dotknięty obszar jest bardzo swędzący, co powoduje skórna jest leczona lekami. W niektórych przypadkach choroba przenosi się na właściciela. Części ciała w kontakcie z psem zaczynają potwornie grzybiczeMicrosporia - infekcja psy mają diagnozę mikrosporia. Ta patologia jest wywoływana przez grzyb Microsporum canis. Identyfikacja choroby jest dość łatwa. Weterynarz prowadzi psa pod lampę ultrafioletową. Grzyb żyjący na skórze jest podświetlony na zielonkawy kolor. W razie potrzeby chore zwierzę jest wysyłane do badania patologii grzybiczych jest niebezpiecznych dla i diagnostykaPomieszczenie, w którym mieszka pies, powinno być wyjaśnieniu diagnozy weterynarz przepisuje przejście terapii lekowej. Przyjmowanie leków łączy się z kąpielami. A także środki są stosowane do miejscowego leczenia dotkniętych obszarów długowłose są strzyżone. Aby zapobiec nawrotom choroby, pomieszczenie, w którym przebywa zwierzak, jest dokładnie dezynfekowane. Trzeba wymienić śmieci i bakteryjneNajczęstszą patologią bakteryjną jest ropne zapalenie u psa jest całkowicie „zajęta” przez mikroorganizmy, które szybko wnikają w głąb. Choroba jest prowokowana gronkowiec lub paciorkowce. Dotknięte obszary znajdują się w pobliżu odbytu i na choroba nie jest leczona, infekcja rozprzestrzenia się na:głowa;pysk;usta;przestrzenie między i leczenieObjawy mogą wystąpić u szczeniąt. Musisz włączyć alarm, gdy pojawią się określone czarne jest leczona długo i jest trudna. Pies ma przepisane antybiotyki. Farmakoterapii towarzyszy kąpiel i leczenie skóry lekami pies powinien zażywać antybiotyki, aby go patologie bakteryjne przyczyniają się do rozwój ropni. W rezultacie, alergiczneAlergia odnosi się do reakcji przeciwciał obecnych w ciele psa na bodźce. Powoduje to aktywność histaminy. Reagując z cząsteczkami krwi, prowokuje rozwój procesu chemiczne mogą działać jak alergiczna jest spowodowana przez:leki;jedzenie;pchły; narkotykami są grupy reakcja alergiczna jest natychmiastowe. Może również pojawić się 2-3 godziny później lub kilka dni po kontakcie z substancją choroby skóry u psówInne patologie skóry to: dermatofitoza, pitrosporoza, jest inaczej nazywana zwany także półpasiec. Kiedy zwierzę zostaje zarażone, na jego skórze tworzą się łysiny. Nie budzą większego niepokoju u zwierzęcia. Bez zaczerwienienia, pieczenia i zwykle znajduje się w dolnej szczęce. Czasami rozprzestrzenia się na narząd słuchu i usta. Specyficznym objawem tej patologii jest uwalnianie śluzu z dotkniętych zewnętrzne nazywane są roztocza, wszy, pchły. Zadają zwierzęciu dotkliwe męki. Ale dziś pozbycie się ektopasożytów jest znacznie łatwiejsze niż wyleczenie wielu patologii klinicznyObjawy podzielono na 3 grupy: schorzenia skóry u zwykle swędzi stale i bardzo mocno. Pies cierpi, nie może spać, martwi się, kręci się na łóżku. W wyniku obliczeń włosy wypadają, powstają rany. Czasami zwierzę gryzie się w łapy lub podstawę skórze mogą pojawić się pęcherze, brodawki lub blaszki. Wielkość nowotworów waha się od kilku milimetrów do 1-1,5 cm. Ich odcień może być różowawy lub bordowy. Łuszczące się płytki i jeszcze bardziej infekcja dostanie się na dotknięty obszar, rozwija się stan zapalny. Skóra bardzo puchnie. Czasami pojawia się domoweDobrze pomaga w walce z wieloma chorobami skóry sok z aloesu. Nałożony na dotknięte obszary, łagodzi zwierzę od dokuczliwego swędzenia, pieczenia i innych dolegliwości. Sok z tej rośliny można kupić w aptece lub samemu go efekt ma rumianek leczniczy. Powinien być używany do kąpieli. Lek zatrzymuje ropienie mikrobiologiczne na skórze i szybko łagodzi stany zapalne. Rumianek można mieszać z echinaceą i z aloesu jest dobry na choroby ludowe można stosować tylko wtedy, gdy choroba jest we wczesnym stadium. Jeśli patologia zostanie zaniedbana, można ją leczyć tylko w klinice dietetyczneRoyal Canin znajduje się na liście żywności właścicieli źle karmi swoje psy. Zwolennicy „naturalnego” często bezmyślnie dają zwierzętom wszystko, co sami zjadają. Inna część właścicieli częstuje swoich pupili tanią suchą karmą. Prowadzi to do braku cynku i niezbędnych kwasów tłuszczowych. Czasami pojawiają się rozdzierające objawy z powodu nadmiaru patologii skóry jest często spowodowany stosowaniem pasz Canin jest uważany za najbardziej alergizujący pokarm. Zaleca się zastąpienie go produktami super premium, takimi jak:Plan właściciel jest zwolennikiem żywienia naturalnego, to musi wiedzieć, że dieta zwierzęcia powinna składać się z 50–70% mięsa, 25–30% produktów mlecznych, 15% warzyw i 20% jest jednym z podstawowych produktów dla menu dla psa to połączenie chudego mięsa z nabiałem. Warzywa, kasza gryczana, ryż, ziarna jęczmienia stanowią dodatek do diety. Mięso można zastąpić zapobiegawczeZwierzę musi być regularnie leczone środkami zwierzak miał kontakt z bezdomnymi lub chorymi zwierzętami, należy go dokładnie wykupić specjalnym szamponem lub mydłem. Następnie wymagana jest dezynfekcja jego miejsca, misek i zabawek. Nie będzie zbyteczne zabranie zwierzęcia na rutynowe badanie do kliniki rozwiązaniem zapobiegawczym jest terminowe szczepienie. Jeśli Twój pupil regularnie uczestniczy w wystawach, potrzebuje zaszczepić się od czasu do zwierzę zostanie zarażone, jest to konieczne odizolować go od innych zwierząt domowych i członków rodziny. Całą odzież trzeba będzie wyprać środkiem dezynfekującym i dokładnie pies miał styczność z chorym zwierzęciem, należy je dokładnie o chorobach skóry u psów Pytanie nadesłane do redakcji Borykam się od dłuższego czasu z pewną chorobą. Lekarze dermatolodzy, u których byłam, stawiali błędne diagnozy, przepisywali niewłaściwe leczenie, nie rozpoznawali nużycy. Badanie laboratoryjne potwierdziło moje przypuszczenia - nużyca skórna i oczna. Wreszcie zastosowano leczenie pod kątem nużycy - ale okazało się nieskuteczne, bo zmiany postępują i pasożyt nadal jest obecny - było to leczenie Metronidazolem krem/żel 1% i Rozexem 0,75%. Bardzo proszę o pomoc/informację - do czego może prowadzić nieleczona lub źle leczona nużyca skórna i oczna? Jakie mogą być skutki nieleczonej lub niewłaściwie leczonej nużycy? Czy można skutecznie wyleczyć nużycę skórną i oczną? Jak długo należy prowadzić leczenie w przypadku zadawnionej nierozpoznanej wieloletniej nużycy? Czy możliwe jest, by dermatolog, tylko oglądając pacjenta, mógł w 100% wykluczyć zakażenie nużycą (bez badania laboratoryjnego)? Czy badanie laboratoryjne, przy istniejącym już zakażeniu nużycą, zawsze wykazuje obecność pasożyta, czy też mogą być wyniki fałszywie ujemne? Czy np. ze względu na cykl rozwojowy pasożyta, badanie może go nie wykazać, mimo że pasożyt jest nadal? Czy trzeba badanie kilkakrotnie powtórzyć w jakichś odstępach czasu, żeby mieć pewność, że wynik jest wiarygodny? Odpowiedział dr hab. med. Ernest Kuchar Klinika Pediatrii i Chorób Zakaźnych Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Jak pewnie Pani już wie, nużyca jest wywoływana przez masywne zarażenie nużeńcami, które są mikroskopijnymi stawonogami (ok. 0,3 mm), dość blisko spokrewnionymi z roztoczami. Pasożyty te zamieszkują gruczoły łojowe oraz mieszki włosowe rzęs i brwi człowieka. Problem w tym, że pasożyt jest bardzo rozpowszechniony na całym świecie i praktycznie wszyscy jesteśmy zarażeni. Dzieje się tak dlatego, że nużeńcami można się bardzo łatwo zarazić, np. przez używanie tych samych przyborów kosmetycznych, ręczników i ubrań. Dochodzi też narażenie związane z korzystaniem z usług kosmetyczek i fryzjerów. Chociaż, jak wspomniałem, zarażenia są powszechne, nużeńce stosunkowo rzadko wywołują chorobę, czyli nużycę. Konieczne jest masywne zarażenie i wykluczenie innych, częstszych przyczyn - o nużycy można mówić, gdy nużeńców jest bardzo dużo i nie ma innych przyczyn tłumaczących dolegliwości. Zarażenie może wywołać miejscowy stan zapalny gruczołów łojowych, mieszków włosowych lub zapalenie brzegów powiek (łac. blepharitis). Masywne zarażenia sprzyjają też rozwojowi łojotokowego zapalenia skóry i trądziku różowatego, które jednakże mogą mieć inne przyczyny. Z informacji o lekach (Metronidazol i Rozex - zawierają tę samą substancję czynną) była Pani leczona na trądzik różowaty. Podkreślam, że trądzik różowaty może być wywołany przez nużeńce, ale częściej nie ma z nimi związku - patogeneza tego schorzenia nie została w pełni wyjaśniona. Znaczenie mają zaburzenia naczyniowe, predyspozycje genetyczne i czynniki środowiska, np. narażenie na promienie UV czy zimno. Leczenie przyczynowe samej nużycy, czyli zabicie pasożytów jest bardzo trudne. Najpewniejsze jest mechaniczne usuwanie - patrz film. Ostrzegam, że w Internecie można kupić mnóstwo nic nie wartych specyfików. Podsumowując, nie jest pewne, czy przyczyną Pani objawów są nużeńce. Może cierpieć Pani na trądzik różowaty z innych przyczyn. Diagnostyka nużycy jest dość prosta - albo liczne nużeńce są obecne w mieszkach włosowych albo ich nie ma. Są to stawonogi długości 0,3 mm, które widać pod lupą. Proszę sobie obejrzeć film. Z kolei leczenie przyczynowe nużycy jest bardzo trudne - najlepsze mechaniczne. Proszę zdać się na dermatologa. Nużeniem u psów jest chorobą pasożytniczą, która jest znana także jako demodekoza. Przede wszystkim atakuje szczeniaczki do pierwszego roku życia oraz nierzadko schorowane oraz stare psy. Jak się objawia nużyca u psa? Co ją wywołuje? O chorobie Nużeniec u psów jest jedną z chorób, na którą może zachorować w zasadzie każdy pies. Nawet taki, o którego dbają właściciele oraz odwiedzają z nim regularnie weterynarza. W zasadzie każdy piesek ma różne pasożyty na skórze, a jednym z nich jest właśnie nużeniem u psów. Jest to pajęczak pochodzący z rzędu roztoczy. Dochodzi nim do zakażenia w pierwszych dniach życia naszego psa – podczas karmienia czy też wylizywania przechodzi właśnie od suczki na szczeniaczka. Na sam początek warto zaznaczyć, że nużeniem dla ludzi nie jest groźny. Poza organizmem gospodarza może przetrwać nie dłużej, aniżeli godzinkę. Nużeniec bytuje we włosowatych mieszkach, łojowych gruczołach oraz także w warstwie naskórka rogowej. Żywi się komórkami skóry oraz łojem, a u zwierzaka zdrowego w warunkach normalnych nie jest groźny. Żyje sobie i nie czyni psu jakiejś większej krzywdy. Wystarczy jednak spadek chwilowy odporności zwierzątka, aby nużeniec skorzystać z tej okazji i zaczął namnażać się gwałtownie. U psa wywołuje bardzo charakterystyczne objawy. Na dolegliwość tę jest narażony w zasadzie każdy pies. Jednak niektóre razy są narażone szczególnie na niego. Możemy wymienić takie rasy jak: dalmatyńczyk, bokser, bulterier, bernardyn, owczarek niemiecki, white terier, buldog angielski, dog czy też doberman. Nużeniec u psów i jego objawy Nużyca tak naprawdę dla bardzo różne objawu. Zależne są one od wieku naszego psa, jak i także samej postaci choroby. Miejscowa postać nużycy najczęściej dotyczy młodych psów. Jej objawy najczęstsze to łuszcząca się skóra, rumień, jak i także utrata miejscowa sierści szczególnie w okolicach pyska, oczu, na głowie, tułowiu, przednich łapach lub też na zewnętrznej stronie uszu. Na pewno nie swędzi. Chyba, że dojdzie w międzyczasie do zakażenia wtórnego bakteriami. W tej postaci nużycy dochodzi często do wyleczenia samoistnego. Niekiedy przeradza się jednak ona w nużycę uogólnioną. Takowa dotyczy psów pomiędzy trzecim a dwunastym miesiącem życia. Do niej chodzi wówczas, gdy ogniskowe zmiany rozlewają się na całe nasze ciało. Tak się zdarza na skutek infekcji wtórnych. Dochodzi także do powiększenia chłonnych węzłów. U znacznej części psów postać ta ulega wyleczeniu samoistnemu. Jednak jeśli tylko coś niepokojącego się dzieje należy się udać do weterynarza.

nużyca u psa objawy zdjęcia